Hristiyan Amentüsü

“Ben Allah'a ve meleklerine ve kitaplarına ve peygamberlerine ve âhiret gününe ve hayır ve şerrin hepsinin Allah’tan geldiğine iman ettim.” Kur’ân-ı Kerim’in değişik âyetlerine dayanan (2/Bakara, 285; 4/Nisâ, 78, 136) İslâm âmentüsünün Hz. Peygamber tarafından öğretildiğine (başta Buhârî olmak üzere hemen her hadis kitabında Cibril veya Ömer hadisi diye rivayet edilen meşhur hadise –Buhârî, İman 37; Müslim, İman 1, 5, 7; Ebû Dâvud, Sünne 15-) işaret etmekte fayda vardır.

Hıristiyan âmentüsü, Hz. İsa tarafından değil; çok daha sonra gelen din adamları tarafından meydana getirilmiştir. Hıristiyan âmentüsünde açıklanması gereken maddeleri teker teker ele almakta fayda vardır:

1. Tanrı için kullanılan “baba” tâbiri, çok alçaltıcıdır; zira insan toplumunda, kötü hâtıralar bırakan aile babaları vardır; aynı zamanda baba terimi, cinsel ilişkileri hatırlatır; ölümü ve kendisinden sonra bir vârisi düşündürür.

Ben, yeri ve göğü yaratan, her şeye kaadir Baba Tanrı’ya,

Ve Efendimiz olan, O’nun biricik oğlu İsa’ya;

Rûhu’l-Kudüs’ten gebe kalınana;

Ve bâkire Meryem’den doğana;

O’nun Pontus Pilatus’tan zulüm gördüğüne,

Çarmıha gerildiğine, öldüğüne, gömüldüğüne,

Cehennemlere indiğine,

Üçüncü gün, tekrar canlandığına,

Göklere çıkıp, kaadir olan Baba Tanrı’nın sağına oturduğuna,

Oradan gelip ölüleri dirileri hesaba çekeceğine;

Rûhu’l-Kudüs’e,

Mukaddes katolik kilisesine;

Azizlerin cemaatine;

Günahların affedileceğine,

Vücudun tekrar canlanacağına;

Ebedî hayata, inanırım.