İnanlı olmayan kişi için, Tanrı korkusu, Tanrı’nın yargısından ve Tanrı’dan sonsuzluk boyunca ayrılık olan sonsuz ölümden korkudur (Luka 12:5; İbraniler 10:31). İnanlı için Tanrı korkusu çok farklı bir şeydir. İnanlının korkusu Tanrı’yı yüceltmektir. İbraniler 12:28-29 bunun iyi bir tanımını oluşturur: “Böylece sarsılmaz bir egemenliğe kavuştuğumuz için minnettar olalım. Öyle ki, Tanrı’yı hoşnut edecek biçimde saygı ve korkuyla tapınalım. Çünkü Tanrımız yakıp yok eden bir ateştir.” Hristiyanlar için Tanrı korkusu da aynen bu saygı ve huşudur. Bizi, Evrenin Yaratıcısı’na kendimizi teslim etmeye motive eden etken de budur.

Süleyman’ın Özdeyişleri 1:7, “RAB korkusudur bilginin temeli” diye bildirir. Tanrı’nın kim olduğunu anlayıp içimizde O’na karşı saygı dolu bir korku oluşmadıkça gerçek bilgeliğe sahip olamayız. Gerçek bilgelik sadece Tanrı’nın kim olduğunu ve O’nun kutsal, adil ve doğru olduğunu anlamaktan gelir. Yasa’nın Tekrarı 10:12, 20-21 şöyle kaydeder: “Şimdi, ey İsrail halkı, Tanrınız RAB sizden ne istiyor? Yalnız şunu istiyor: Tanrınız RAB’den korkun, O’nun yollarında yürüyün, O’nu sevin; bütün yüreğinizle, bütün canınızla O’na kulluk edin; Tanrınız RAB’den korkun, O’na kulluk edin. O’na bağlı kalın ve O’nun adıyla ant için. O övgünüzdür. Gözlerinizle gördüğünüz o büyük, heybetli belirtileri sizin için gerçekleştiren Tanrınız’dır.” O’nun yollarında yürümemizin, O’na hizmet etmemizin ve evet, O’nu sevmemizin temelinde Tanrı korkusu vardır.

Bazıları inanlılar için Tanrı korkusunu Tanrı’ya “saygı duymak” olarak tanımlar. Saygı, Tanrı korkusu kavramına kesinlikle dahil olduğu halde, Tanrı korkusu sadece saygıdan çok daha fazlasıdır. İnanlı için, Kutsal Kitap’a uygun bir Tanrı korkusu, Tanrı’nın günahtan ne kadar çok nefret ettiğini anlamayı ve Tanrı’nın (inanlının yaşamında bile) günah konusundaki yargısından korkmayı içerir. İbraniler 12:5-11 Tanrı’nın inanlıyı disiplin etmesini tanımlar. Bu disiplin sevgiyle yapıldığı halde (İbraniler 12:6), yine de korkutucu bir şeydir. Çocukken, anne babamızın bizi disiplin edeceği korkusuyla yapacağımız bazı kötülüklerden uzak durduğumuz kesindir. Aynı şey Tanrı’yla olan ilişkimiz için de geçerli olmalıdır. Tanrı’nın disiplininden korkmalı ve bu yüzden yaşamlarımızı O’nu hoşnut eden bir şekilde yaşamaya çalışmalıyız.

İnanlılar Tanrı’dan ürkmemelidir. O’ndan ürkmemiz için bir neden yoktur. Hiçbir şeyin bizi O’nun sevgisinden ayıramayacağı hakkında O’nun vaadine sahibiz (Romalılar 8:38-39). O’nun bizi asla bırakıp terk etmeyeceği konusundaki vaadine sahibiz (İbraniler 13:5). Tanrı’dan korkmak, O’na karşı, bu saygının yaşamlarımızı yaşama biçimini büyük bir şekilde etkileyeceği şekilde büyük bir saygı duymaktır. Tanrı korkusu O’na saygı duymak, O’na itaat etmek, O’nun disiplinine boyun eğmek ve O’na huşu içinde tapınmaktır.