İntihar eylemcisi; bir veya birçok kişiyi öldürmek amacıyla kendi hayatını ortaya koyup saldırı düzenleyen kişiye denir. Belirli bir amaç için kendi hayatını feda etme olayına Romalılar zamanında rastlarız. Günümüzde kendi hayatını feda etme düşüncesi daha fazla redikalleştirilerek, ölümün yalnızca bir seçenek değil aynı zamanda eylemin gerçekleştirilmesiyle özleşmesidir. Eylemci yalnızca kendi ölümünü değil, aynı zamanda kendisiyle birlikte münkün olduğu kadar çok insanın hayatına son vermeyi tasarlar. Kişinin kendi ölümü baştan beri tasarının temelini oluşturur. [...]

Elbette geniş çaplı bir etkiyle yapılan intihar eylemleri silah tekniğinin gelişmesiyle mümkün olmuştur. Bunun en etkili faktörlerinden bir tanesi patlayıcı madde sektöründeki gelişme, yani patlayıcı maddeleri kolay kullanabilmek ve yapabilmeatir. 1970den itibaren ve daha güçlü olarak 1982den itibaren modern anlamda yapılan intihar eylemleri islamcı terörün bir belirtisi olmuştur (http://de.wikipedia.org/wiki/Selbstmordattentat#Motivgrundlagen, görüldü 11.07.2011)

[İslami] intihar eylemlerini onaylayanlar ve karşı çıkanlar Kurana atıfta bulunarlar. Kuran 114 sureden oluşur ve islamiyetin tartışmasız inanç kaynağıdır. 17. Sure 33. ayette şöyle denir: Savaşanlar öldürmede sınırsız olmasınlar. Buna göre bir çok masum insanın ölümüne neden olan intihar eylemleri ölçüsüz olarak değerlendirilir. Bunun aksine intihar eylemlerinden yana olanlar başka Kuran ayetlerini kaynak olarak gösterirler. 61. sure 11. ayet ve 9. sure 41. ayet dikkate alınarak şu söylenir: Müslümanlar düşmanlarına karşı savaşta hem mülkleriyle hemde kendi şahsiyetleriyle yardımda bulunmak zorundadırlar. Eğer savaşılan düşman İsrail gibi en son silah ve teknikle donatılmışsa kullanılacak her yöntem caizdir. (http://religion.orf.at/projekt03/religionen/islam/fragen/re_is_fragen_selbstmord_fr.htm, görüldü 11.07.2011)

Aslında kahraman, yiğit terimi Hristiyanlar tarafından Nasıralı İsa için nadiren kullanılır. Bir kahraman öyle bir insandır ki özel becerilere ve sıfatlara sahiptir, bunların sayesinde mükemmel ve kahramanca işler yapabilir. Bu türden insanlar hem gerçek hemde gerçek dışı kişiler, tarihsel insanlar, efsane veya destan kahramanları olabilirler. Kahramanların yaptıkları onları şöhrete ulaştırır. Bu kahramanca (yiğitçe de denebilir) özellikler fiziksel nitelikte (güç, hız, dayanıklılık, vs.) veya ruhsal anlamda da (cesaret, fedakârlık, azimlik) olabilir. (http://de.wikipedia.org/wiki/Held, görüldü 9. 8. 2011)

Eğer kahramanlık, (daha çok) birlikte yaşanılan insanlara (eziyetçi düşmanlar da dâhil) duyulan sevgiden dolayı özgür ve şiddetsiz bir şekilde yaşamını feda etmek olarak düşünülürse, ancak yalnızca bu şekilde doğru anlamda İsadan bir kahraman olarak söz edilebilir. Acaba İsa yaşamını feda etme düşüncesini nasıl algıladı

İsanın korumasız bir açıklıkla konuşması halkının yöneticilerini kendisine karşı kışkırtmıştır: Örnek olarak Ferisililere ikiyüzlülüklerini göstermiştir. Aynı zamanda ona yakın olup ardından gidenler de gerçekten onu anlamamış ve iş ciddileşmeye başladığında onlar da onu terketmişlerdi. Romalı Pilatus İsayı Yahudilerin Kralı olarak yani politik bir elebaşı olarak yargılamıştır. Yahudi ve Romalı iktidar sahipleri birlikte onun sonunu getirmişlerdir [...]

Bütün bunlardan daha önemli olan İsanın bütün bu şeylere nasıl baktığıdır. O ölümünü sezmiş, bunu göksel babanın bir isteği olarak kabul etmiş ve bütün insanların kurtuluşu için bu ölümü kabul etmiştir. Haksızlık, ispiyonculuk, işkence, politik entrikalar, hakaret, korumasızlık, idam, vücut zayıflığı, şaşkın insanların bakışları ve Allahın terki gibi bir insanı aşağılayabilecek herşeye ve bütün bunlara İsa bizim için katlanmıştır.

Bütün bunları böyle yorumlama tarzı ilk kurulan Kilise tarafından ortaya atılmamıştır. Mattanın da (26,28) dediği gibi: İsa acı çekmeye başlamadan önce Son Akşam Yemeğinde şöyle demiştir: Bu benim kanımdır, sizin ve birçokları için dökülecektir (Kutsal Kitapta birçok, herkes için, bütün insanlık için ölmüştür, demektir). O kendi ölümünü bütün insanlığın kurtuluşu için feda etmiştir [bu konu için bu websayfasında 20. Bölüm 225. soruya ve cevaba bakınız]. Yeni Ahitin yazarları bu yorumlardan ilham alarak ve bu anlamda metinlerini yazmışlardır. Bunu yaparken yalnızca kendi yorumlarını değil aynı zamanada yeteri kadar detay da ekleyerek İsanın haç üzerindeki ölüme nasıl vardığını [açıkça] kendimizinde anlayabilmesini sağlamışlardır.

İsa kurtuluşu vaaz etti. İnsanlar onu kabul etmediler. Ama onların katı kalpliliği Allahın kurtuluş planını bozamamıştır. Bu şekilde İsanın ölümü hepimizin kurtuluşu için gerçekleşmiştir. O sonsuz, acımasız bir yargıç tarafından bir günah keçisi olarak suçlanmak ve ölmek zorunda kalmadı. Onun ölümü daha çok Allahın insanlara olan sevgisinin en etkili işaretidir. Allahın oğlu; bu dünyanın en terkedilmiş insanıyla özdeşleşmiştir (Wilfred Henze, Glauben ist schön: Ein katholischer Familien-Katechismus. Harsum, 2011, S. 79.).

Bu açıklamadan da anlaşılacağı gibi Nasıralı İsa çarmıha gerilip idam edilme cezasını bağımsız ve şiddetsiz olarak kabul etmiştir ve bu İslami intihar eylemcilariyle kıyaslanamaz. Bunların amacı bilerek alabildiğince çok insanı kendi intiharıyla öldürmektir.