Vereceğimiz cevapta öncelikle Mesih İsanın haç üzerinde ölümünün bir ümit sembolü olarak nasıl anlaşıldığını açıklayacağız. Bundanda litürjik ayinlerde Haça tapınma aydınlanacak, özellikle Kutsal Cuma ayinlerinde Haça hürmet olarak nitelendirilen litürjik dua ve daha sonra Hristiyan normal yaşantısında Haça saygı açıklanacaktır.

Kilisenin öğretsine göre tapma yalnızca Allaha mahsus yapılır. Eğer litürji de Haça hürmetten bahsediliyorsa ve buna adoratio crucis deniyorsa, bu sözcüğün burada kullanılması yanıltıcıdır ve yalnızca şu manada anlaşılmalıdır: Haça gösterilen hürmette, Haça gerilene, yani Mesih İsaya tapınılmaktır. Eğer İsa başka bir idam aletiyle öldürülmüş olsaydı, Hristiyanlar bu aletlere (İsanın zamanında daha tabanca yoktu) Haç yerine hürmet ederlermiydi gibi varsayımlı soruya burada cevap vermeye gerek kalmamıştır.

Allah tarafından gönderilen Mesihin Haç üzerinde bir caniymiş gibi öldürülmesi skandalıyla baş etmek ilk Hristiyan Kilisesi için büyük bir görevdi. Ancak ilk Kilise İsanın Son Akşam Yemeği sırasında ki sözlerini hatırladı; İsanın Tanrı tarafından diriltilmesinin ışığında; İsanın bu yakışıksız ölümü tarihin sahnesinde insanların imansızlığı ve düşmanlığı ile gerçekleşmiş olmasına rağmen, bunun arkasında Tanrının isteğinin, Tanrının esenlik tasarısının, evet Tanrının sevgisinin olduğunu tam anlamıyla kavradı (bu web sayfasında sorlar ve cevaplar 20, 225. sorunun cevabına bakınız).

Yeni Ahitin çeşitli imanla ilgili sözlerinde aynı konu işlenmektedir. Hem Allahla insanlar arasında hemde insanların kendi arlarında barış sağlamak için İsa Allahın sevgisi ile dolu olarak itaatkâr bir şekilde yaşamını bizim için ebedi olarak vermiştir. İşte iman sözleri sürekli yeni bir şekilde bu lutüfkâr ve kurtarıcı Allah sevgisini anlatır. Böylece Efeslilere mektupta O barışımızdır (Efeslilere Mektup 2,14) denebilmektedir. Uzaklaşmış olanlar, yani Allah ve insan, insan ve insan arasında günah yüzünden oluşan mesafe, tekrar iyileştirilerek barıştırılır. Bu şekilde Haç Allah ve insanlara karşı olan, bütün düşman güç ve kuvvetlere karşı bir ümit sembolü olur (Katholischer Erwachsenen-Katechismus, Bd. 1, S. 190).

Mesihin acı çekmesi ve ölümünün anıldığı Kutsal Cuma litürjik kutlamasında Haç yukarı kaldırılır ve hürmet edilir. Bu hürmet hareketi ne şu sözlerle başlanır: İşte dünyanın selametini için Rabbin asıldığı Haç. Cemaatin cevabı: Gelin ona tapalım. Haça hürmet gösterilmesiyle aslında Haçın sembolü altında yatan ve Haça gerilen Rab Mesih İsaya tapınılır.

Bu konuyla ilgili Katolik Yetişkinler Din Öğretisi şunu diyor (Katholische Erwachsenen-Katechismus): Haçın zaferi sevginin nefrete karşı, gerçeğin yalana karşı zaferidir, yaşamın ölüme karşı zaferi daha zıttının karşısında halen saklı olsa bile, bu böyledir. Dünyada halen nefret, yalan ve şiddet hüküm sürmektedir. Yeni yaşam bize yalnızca Haçın biçminde hediye edilmiştir. Mesih İsanın kendini diri Allahın oğlu olarak gösterdiği umut hadisesi kırılmamış bir zafer hadisesi değildir (Gemeinsame Synode [Würzburg 1971–75], Unsere Hoffnung I, 2). Sadece Haç yolunda bize Haçın zaferi vaad edilmiştir. Zira Allahın insani acının ve zulümün bütün kıtlığına tenezül etmesi bizi bulunduğumuz bu durumdan tekrar Allaha bağlamıştır. İşte bu şekilde Haç Allahın kati zaferinin ve kati kurtuluşumuzun bir ümit sembolüdür. Haç yolunu andığımız her bir merasimde şöyle dua ederiz:

Sana dua ederiz Rab İsa ve seni överiz, çünkü kutsal Haç sayesinde dünyamız kurtuluşa kavuştu (Gotteslob 775) (orda S. 192).